We kennen het gevoel allemaal eigenlijk wel; je komt thuis na een lange werk of schooldag en het enige wat je wilt is 'rust'. Je hebt het helemaal gehad met de collega's, leraren en familieleden die de hele dag aan je hoofd hebben zitten zeuren. Het liefst zou je meteen je bed ingaan en een lange winterslaap houden. Helaas weet je dat het morgen weer precies zo'n dag als vandaag gaat worden. Werkstress, sociale verplichtingen en social media slokken het meeste van je tijd op. Je hebt het idee dat je niet het leven leid dat je zelf wilt leiden. Dagen die compleet aan je voorbij gaan zonder dat je denkt dat je ook maar denkt iets opgeschoten te zijn. Hierover gaan ook de teksten op dit nieuwe album van Riverside: Shrine of New Generation Slaves.
De teksten op dit album sluiten naadloos aan op het vorige album Anno Domini High Definition. Behalve dat de band dit keer heeft keer heeft gekozen voor een meer progressiever album. Waarbij Anno Domini nog echt puur metal was hebben ze dat nu bijna volledig weggelaten. De band is met dit album een andere richting in geslagen en dat heeft naar mijn mening erg goed uitgepakt. Het album opent gelijk sterk met het nummer New Generation Slave, dat mij meer aan de uptempo nummers van Porcupine Tree doet denken. De zin ''I'm a free men, but i can't enjoy my life'' beschrijft in één zin waar dit nummer over gaat. The Depth of Self-Delusion is een nummer die mij bij de eerste luisterbeurt direct in z'n greep had, m'n favoriet op dit album. Celebrity Touch is de enige single op dit album, rustige opbouw in dit nummer, met het nodige 'gebeuk' en een mooie gitaarsolo ertussen. We Got Used To Us, mooi rustig nummer, vooral de tekst: 'So Walk Away With Me' waar het nummer mee afsluit. Feel Like Falling is weer een wat harder nummer met op het eind een gierende gitaarsolo, heerlijk. Deprived (irretrievably Lost
Imagination) is m'n tweede favoriete nummer op dit album, heerlijk nummer om op weg te dromen.
Curled up, Deprived, Curled up , Deprived, I shut away, Please don't call my name.. Dit nummer wordt gevolgd door het bijna dertien minuten durende Escalator Shrine dat rustig begint en opbouwt naar een groot progrock-epos, hier gaan echt alle remmen los. Ook dit nummer geeft me weer een erg jaren 70 gevoel. Het derde hoogtepunt op dit album naar mijn mening. Met een albumlengte van slechts 51 minuten kan dit album misschien ietwat kort aanvoelen maar doordat dit album zo 'vol' is en 'af' aanvoelt valt er elke luisterbeurt weer genoeg nieuws te ontdekken en merk je weinig van de korte lengte van dit album. De 'Night Session's' op dics 2 zijn ook zeker de moeite waard als je de dubbelcd in huis haalt.
Een van de eerste echt interessante releases van 2013 voor mij. Dit wordt top 5 materiaal aan het einde van het jaar, dat kan niet anders.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten